Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.
Wij proberen het zelf nog even …..
Dit is de zin die ik heel vaak hoor. Zeker bij relatieproblemen. Schaamte, angst, of trots is vaak de reden hulp uit te stellen. Schaamte omdat je iets niet zelf kunt, niet zelf weet, je voelt dat je gefaald hebt. Angst om iets “fout te doen”, angst voor veroordeling. Trots omdat je vindt dat je het zélf moet kunnen. Je wilt absoluut niet de controle uit handen geven. Je wilt niet doen wat een ander jou adviseert. Hulp vragen is voor zwakkeren…..
Gaat het altijd puur om hulp vragen
Sommige mensen kunnen zelfs geen hulp vragen in een winkel (waar iets ligt) of de weg vragen als ze dreigen te verdwalen. Nu is dat met de huidige apparatuur ook niet meer nodig. Vaak zeggen mensen: ik wil anderen niet tot last zijn. Maar denk eens na: als je ergens loopt en iemand vraagt jou waar een bepaalde winkel zit dan wijs je hem toch graag de weg?! Het is niet vervelend om te helpen.
Leren of therapie
Maar ik snap het wel: hulp vragen en toegeven dat je even zelf geen antwoord meer hebt is niet leuk. We moeten het allemaal leren. Ik heb het ook moeten leren, en vind het soms nog lastig. En alle smoesjes zijn dan goed genoeg. We zijn geneigd om (als het dan echt moet) iets te willen leren, maar therapie klinkt al helemaal vaag…. Wat gaat er gebeuren? En vaak ligt therapie en leren heel dicht bij elkaar.
Je houdt de regie
Wat ik ook bijna iedere keer hoor (en zie) is de enorme opluchting die er is na het 1e gesprek. Het feit dat men niet veroordeeld wordt, begrepen en geloofd wordt, serieus genomen wordt geeft rust. Wat ik ook altijd aangeef is: zeg mij wat je wilt! Als ik iets zeg waar je het niet mee eens bent of ik misschien onjuiste conclusies zou trekken….Zeg het! Anders ga je ergens in mee waar je niet in mee wilt gaan.
“Gewoon” hulp vragen
Anderen zeggen wel eens, vraag toch gewoon om hulp. Maar hulp vragen, zeker in dit soort kwesties, is niet iets wat je gewoon even doet. Het is ook heel wat anders om tegen je vriendin te klagen dat je man je slecht luistert, dan om naar een therapeut te stappen. Bij je vriendin kun je vrijblijvend je nood klagen, maar bij een therapeut is het minder vrijblijvend. Er wordt doorgevraagd: wat je bedoelt, in welke situaties, wanneer luistert hij wél, etc. En ook: hoe communiceren jullie. Wat zeg jij dat hij niet luistert?
Nellie Timmermans Interpunctie, Smientdonk 2 5467 CA Veghel
www.interpunctie.nl [email protected], tel. 0413-310795 of 06-21 59 24 35
