Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.
Wat is er mis met agressie?
Agressie is een woord waar men negatief over denkt. En toch hebben we allemaal een dosis agressie nodig om ons te handhaven. Dus agressie op zich, daar is eigenlijk niet veel mis mee. Toch grijpt men snel naar agressieregulatie, bv. als een kind woedend uit de hoek kan komen. Het is de vraag of dat altijd het beste is. Kinderen die zich niet leren handhaven kunnen opgefokte jongeren worden die om niks uit hun plaat gaan. Explosief als ze zijn, timmeren ze iedereen op de bek en snauwen ze hun ouders af. Andere kinderen worden gedwee en angstig en komen vaak niet uit de verf.
De baas spelen of de baas zijn?
Vroeger wilden deze mensen vaak “niet voor een baas” werken omdat ze zich niet opgewassen voelden tegen een baas en of collega’s. Zij leken geslaagd maar konden zich alleen handhaven omdat zij wisten dat zij de baas wáren. Met een grote mond kon men zich handhaven.
Opgeruimd staat netjes
Agressie moet eerder worden aangemoedigd dan afgeremd. Want wanneer agressie ondergronds gaat (wordt onderdrukt) wordt deze pas echt gevaarlijk. Terwijl agressie die ertoe dwingt om serieus genomen te worden kan worden opgelost of hanteerbaar gemaakt.
We kennen allemaal de verschrikkelijke woede als ons onrecht wordt aangedaan. We houden ons in de hand, maar jáááren later weten we nog hoe het was en worden we weer boos. Het wordt niet opgeruimd. Terwijl woede die wordt gehoord en serieus genomen vaak wegebt, of zelfs ineens als sneeuw voor de zon verdwijnt. Opgeruimd staat netjes toch?
De rol van emoties
De ene persoon wordt wel sneller boos dan de ander. Dat heeft met emotionaliteit te maken. Emoties zijn een explosief goedje. Soms wordt emotie groter door “oud zeer”. Deze vloeit dan samen met iets uit je verleden. Zo zie je bv. bij mensen die extreme dingen hebben meegemaakt dat ze niet tegen harde geluiden of tegen kindergehuil kunnen, en daar angstig of woedend over worden. Denk aan mensen met PTSS, maar ook incestslachtoffers kunnen extreem schrikachtig zijn.
Serieus nemen
Daarom vind ik boosheid vaak ook heel gezond. Je laat niet over je lopen. En je laat het probleem niet óverlopen. Je pakt het meteen bij de kop en zegt waar het op staat.
