Column: Troost bieden

Foto: meierijstad.nieuws.nl

Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.

Troost bieden

Troost bieden is iets heel anders dan iemand “moed inpraten”. Troost biedt je meer door desnoods helemaal niks te zeggen, of alleen maar “ik begrijp het”, dan door opbeurende teksten als “ach, het komt wel goed” of “kop op, je komt er wel uit”. Of erop wijzen wat wél goed en fijn is (“gelukkig heb je je kinderen nog”) Ook heeft het niks te maken met adviseren (“weet je wat jij moet doen?…..” of “maak je daar maar niet druk om”).

Overnemen

Weer anderen gaan met jou verhaal op de loop: “O ja, dat heb ik ook gehad” of “weet je wat ik wel eens doe op zo’n moment?” of “toen ik dat meemaakte….”. Deze mensen denken dat ze je helpen door te zeggen dat zij hetzelfde (of iets soortgelijks) hebben meegemaakt en dat hun oplossing jou kan helpen. Maar in feite wordt degene die troost nodig heeft in de steek gelaten. Zijn verhaal doet er niet meer toe…..

Zeuren

Juist door direct over te gaan tot het positieve krijgt de verdrietige persoon het idee dat hij geen verdriet mág hebben, positief móet zijn of dat hij loopt te zeuren. En wat ga je doen als je niet mag zeuren?…..  Juist: méér zeuren!

Toxische positiviteit

Ik las onlangs een artikel over toxische (giftige) positiviteit. En inderdaad, het maakt mensen nog negatiever, juist omdat er geen recht wordt gedaan aan echte gevoelens. De ander wordt niet gehoord. En juist door de ander volledig te horen, kan de negativiteit afnemen.

Vicieuze cirkel

Mensen die bang zijn dat de ander zich gaat wentelen in ellende (en die zijn er ook), zullen steeds maar wijzen op de positieve aspecten, waardoor meer van hetzelfde ontstaat. Men voelt zich nog meer onbegrepen en blijft doorgaan, in de hoop ooit begrepen te worden. Er ontstaat een vicieuze cirkel.

Slachtofferschap

Hoe meer men wijst op de positieve kanten hoe meer de ander in zijn verdriet kruipt. En hoe meer de ander in zijn verdriet kruipt, hoe meer de ander zich gaat storen aan het “slachtoffergedrag”. Waardoor het slachtoffergedrag weer wordt aangemoedigd, want betrokkene voelt zich niet begrepen.

Aan de andere kant zijn er ook mensen die zich volledig wentelen in hun slachtofferschap en daar niet van willen wijken. Daarover zal ik een andere keer schrijven.

Nellie Timmermans

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen