Op een 6-tal plaatsen in de gemeente Meierijstad werden dinsdagavond oorlogsslachtoffers herdacht tijdens de jaarlijkse dodenherdenking.
Grote bijeenkomsten zijn nog steeds niet toegestaan en dat betekende onder meer dat de herdenkingsbijeenkomst zoals die normaal gesproken in Odendael in Sint-Oedenrode wordt gehouden en de voorstelling in de Blauwe Kei in Veghel geen doorgang konden vinden.
Film ‘Stille getuigen’
De gemeente Meierijstad wilde daarom op een andere manier aandacht schenken aan Dodenherdenking. Het script dat voor 2020 door de werkgroep Dodenherdenking Veghel is geschreven werd verfilmd. Omroep Meierij TV zendt deze film op 4 mei 2021 vanaf 20.15 uur elk uur (gedurende 24 uur) uit na het nieuwsprogramma RondOM. De film verhaalt over gebeurtenissen in kamp Kuching in voormalig Nederlands-Indië.
Bloemen en vlag halfstok
De gemeente Meierijstad had vooraf haar inwoners laten weten dat het vandaag, gedurende de gehele dag, wel mogelijk was bloemen te leggen bij de verschillende oorlogsmonumenten of oorlogsgraven die Meierijstad kent. Tevens werd gevraagd om op 4 mei van zonsopkomst tot zonsondergang de vlag halfstok te hangen.
Herdenking in Veghel
Wij van meierijstad.nieuws.nl waren dinsdagavond aanwezig bij de herdenking bij het Airborne monument aan de Kolonel Johnsonstraat in Veghel. Namens het college was wethouder Menno Roozendaal aanwezig.
Even voor 20.00 uur werd iedereen welkom geheten door Ruud Eekhof. De taptoe werd geblazen door Pieter Elissen en om exact 20.00 uur was het twee minuten stil. Vervolgens speelden enkele leden van Harmonie Frisselstein het Wilhelmus.
Daarna hield wethouder Menno Roozendaal een toespraak.
Geachte aanwezigen,
Ik wil het op 4 mei eigenlijk niet over corona hebben en tegelijk ontkom ik er niet aan. Ik wil het niet over corona hebben in vergelijking met de Tweede Wereldoorlog en tegelijkertijd ontkom ik er niet aan. Ontkomen wij er geen van allen aan.
Het klopt: er zijn parallellen te trekken, maar laten we deze wél in perspectief zien. Een avondklok, beperkingen en het meer moeten nadenken over hoe we ons bewegen staat in geen verhouding tot wat onze grootouders en ouders in 40-45 moesten doormaken. Toen deden mensen elkaar verschrikkelijke dingen aan. Nu is het een virus dat zich niets aantrekt van welke door ons ingestelde orde dan ook.
We herdenken vandaag alle Nederlandse doden, burgers en militairen, die stierven sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Mensen die stierven door toedoen van andere mensen. Door geweld, agressie, superioriteitsgevoel, indoctrinatie en ophitsing. Dát herdenken wij vandaag. Dát is dodenherdenking.
Volgens recent onderzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei vindt 88% van de Nederlandse bevolking het belangrijk dat wij op 4 mei stilstaan bij onze doden. Rituelen als de twee minuten stilte, het leggen van kransen en bloemen, de vlag halfstok, het spelen van de Taptoe of Last Post of ons volkslied worden gewaardeerd. Ze bieden ons houvast. We staan even stil, hoe kort ook …
En waar we bij stil staan is misschien niet eens zo belangrijk: als we maar even stilstaan, even nadenken, even rust … Iedereen vult deze twee minuten voor zichzelf in.
In een steeds sneller wordende wereld, waarin het soms lijkt dat we altijd maar iets moeten vinden, biedt het herdenken van onze doden niet alleen bezinning maar ook verbinding. We kijken immers samen naar een herdenking op televisie, of straks naar de film ‘Stille Getuigen’. We lezen erover in de krant of op internet. We zijn, allemaal tegelijk, twee minuten stil. Samen: in Meierijstad, in Brabant, Nederland en op zo veel meer plekken. We weten: dit nooit meer en dat laten we zien door stil te zijn.
Morgen vieren we onze vrijheid. Een vrijheid die nog steeds anders is dan andere jaren. Een vrijheid die we moeten koesteren en waar we zuinig op moeten zijn. We moeten niet wegkijken, het gesprek aangaan als we dat nodig achten. Soms is dat ontzettend moeilijk, maar die stap zetten is wél belangrijk. We moeten niet goedpraten of accepteren dat er groepen tegenover elkaar komen te staan. We moeten het niet normaal gaan vinden hoe we momenteel soms met elkaar omgaan. Het is belangrijk dat we op onze eigen bescheiden manier onze democratie koesteren, verbeteren en verdedigen: dat ik dat doe, dat u dat doet. Dat we dat samen doen, dat we uitstralen: tot hier en niet verder. Dat zijn we aan elkaar verplicht, aan toekomstige generaties en aan al die doden die wij vandaag herdenken.
Dank voor uw aandacht.
Kransleggingen
Kransen werden gelegd door:
- Menno Roozendaal namens het college van de gemeente Meierijstad. Hij werd bijgestaan door Tiffany v.d. Sangen en Suela Rahmani.
- Namens de Joodse gemeenschap legde Nathanya Sandelowsky en Fiene Janssen en Gulay Alisheva een krans.
- Namens de Veteranen van Veghel werd een krans gelegd door Wim Swartjes, bijgestaan door Noah Aich en Jessica Simoes Ferreira.
- Namens het Sint Barbara-Gilde werd een krans gelegd door Paul Wonders, bijgestaan door Berke Dincer en Niels van Heeswijk.
- Namens ISN Veghel Selimiye Moskee legde Ali Gültekin, samen met Eymen Güner en Sil van Haandel een krans.
- Namens het Contact Oud Mariniers legde Klaas Haan een krans, samen met Abdele Ibrahim en Alan Strzelecki.
- Namens de Bernadetteschool legden Rijk Kanters, Jayden van Houtum, Berkay Önder en Emma van Zutphen een krans.
- Namens de Christelijke kerken in Veghel legden Marie Jeanette Moize de Chateleux en Anneke Brouwers en Lorenzo Litjens een bloemstuk.
Groet van de Vaan
Twee leden van het Sint Barbara-Gilde, Frank-Jan van Zutven en Marc Callaars brachten als laatste de Groet met de Vaan.
