De brand in de monumentale Congregatiekapel in het centrum van Veghel haalde op nieuwjaarsdag het nationale nieuws. Ook Veghelaar Bert Timmermans zag dat het gebouw aan de Meester van Coothstraat in vlammen was opgegaan. Naast dat hij het jammer vond, bracht deze brand bij Timmermans ook een hele oude herinnering boven.
In een handgeschreven brief, die Timmermans in de eerste week van januari bij de bibliotheek bezorgde, vertelt hij over een jeugdzonde die hij er ooit heeft begaan. In de jaren 60 zat de bibliotheek van Veghel namelijk in het recent afgebrande kerkgebouw. In zijn brief vertelt Timmermans hoe hij met zijn broers en zussen na sluitingstijd het gebouw binnendrong:
…vermoedelijk door een niet afgesloten raam aan de zijde van het kerkhof. Daar waren natuurlijk geen getuigen, want overleden mensen praten niet. Wij hebben daar o.a. chocolademelk gedronken en misschien ook koekjes gegeten.”
Terugbetalen
Hij heeft geen spijt van zijn actie, zo schrijft hij, maar hij voelt zich wel een beetje schuldig. “Uiteindelijk is het toch een vorm van diefstal. Nu, na meer dan 60 jaren, wil ik toch een genoegdoening aan de bibliotheek geven.” Met een paperclip had Timmermans een symbolische euro vastgemaakt aan de brief.
Een bijzonder gebaar, zo vonden ook de medewerkers van de bibliotheek. Zij hopen dat Timmermans zich nu niet langer schuldig voelt en wensen hem alle goeds.
Lees de volledige brief hieronder:
Beste mensen van de Bibliotheek,
Na de brand in de nieuwjaarsnacht van o.a. de voormalige bibliotheek, herinnerde ik mij een jeugdzonde, uit de tijd dat wij, de fam. Timmermans, achter de bibliotheek woonden.
Wat wil het geval: in mijn jeugdjaren, dit moet geweest zijn begin 60’er jaren (wij zijn verhuisd in september 1963 naar de Oranjewijk), ben ik samen met enkele broers en zus(sen) de bibliotheek binnengedrongen, vermoedelijk door een niet afgesloten raam aan de zijde van het kerkhof. Daar waren natuurlijk geen getuigen, want overleden mensen praten niet. Wij hebben daar o.a. chocolademelk gedronken en misschien ook koekjes gegeten.
Van deze actie heb ik geen spijt (we doen alle allemaal wel iets ondeugends in onze jeugdjaren), maar heb hier wel een schuldgevoel van overgehouden. Uiteindelijk is het toch een vorm van diefstal.
Nu, na meer dan 60 jaren, wil ik toch een genoegdoening aan de bibliotheek geven. Vandaar dit symbolische bedrag.
Vroeger zou je van je ouders een draai om de oren krijgen en van de politie een standje.
Tot zover mijn verhaal na de brand in de voormalige bibliotheek.
M.v.g.
Bert Timmermans
