Terugkijkend op de trainingsweek kan men wel stellen dat het een enerverende week is geweest in het kamp van Skunk Heren 1. Robbert had een paar pikante foto’s van zijn knie laten maken en heeft de dokter hiermee weten te overtuigen om toch nog een weekje door te mogen volleyballen. Sjoerd nam zijn intrek in een nieuw thuishonk en verder gaat na Yannick ook Wouter zorgen voor de nodige aanwas aan nieuwe Skunk-jeugd voor het volgende seizoen.
Door: Pepijn Scholten
Op zaterdag begon het team aan de reis richting de allerlaatste uitwedstrijd van het seizoen. In Koog aan de Zaan mocht men het opnemen tegen Zaanstad, een team dat alle punten hard nodig heeft om in de top 5 te blijven. Na het parkeerdoolhof opgelost te hebben mocht het team via de artiesteningang de zaal betreden. Tijdens de welverdiende bak pleur voordat Skunk de kleedkamers in dook wist de 2e scheidsrechter te vertellen dat zijn compagnon nog in de file stond. Het zou kantje boord worden, dus het zou kunnen dat we iets later zouden beginnen dan 20:00 uur.
Eindstand: pas iets over 20:30 heeft de 1e scheids de file kunnen ontvluchten en de wedstrijd kon rond 20:50 beginnen. Spelen we een keer niet na ons eigen dames 1, is er alsnog uitloop. Enfin, zo halen in ieder geval het maximale uit de 1,5 uur reistijd naar Noord-Holland.
Met het doel om Zaanstad flink pijn te doen schoot Skunk uit de startblokken. Binnen no-time stond het 5-0 voor de thuisploeg, dus iets ging er mis bij het team uit Veghel. De ruggen werden gerecht, dextro’tjes werden genuttigd en het spel begon weer wat flair te krijgen. Zaanstad raakte dermate onder de indruk dat het de set nog uit handen gaf: met 23-25 was de eerste set voor de nummer 9 uit de competitie.
Set twee kende een vergelijkbare start: weer stond Skunk direct een handvol punten achter. Deze keer kwam het team de achterstand niet meer te boven: set twee werd met 25-21 verloren. Tijdens de derde set was het kwartje eindelijk gevallen en werd er vanaf punt 1 vurig gespeeld. Blokkades werden gemaakt en een uitblinkende Joey zat overal wel met een handje aan. De vaak voorkomende lange rally’s werden door de uitspelende mannen gewonnen, net als de derde set: met 17-25 was het eerste punt binnen.
Er viel duidelijk wat te halen en het doemscenario voor Zaanstad leek werkelijkheid te worden. Op 22-24 had Skunk twee matchpoints in handen en werd er bijna weer gestunt. Helaas maakten een foutservice en een blokkade 24-24 en maakte Zaanstad het vervolgens zelf af: met 26-24 moest er op deze al zo late zaterdagavond nog een 5e beslissende set komen.
Ondertussen was het al 22:30 en had Frank bijna duizend voicemails binnen van de moeder van Finn die zich zorgde maakte dat Finn zo laat na bedtijd nog op pad was. Vervolgens bezorgde de thuisploeg Skunk een hartaanval door te zeggen dat de kantine om 23:00 zou sluiten. Gelukkig bleek dit een vroege 1-april grap, maar Skunk speelde wel alsof ze snel de kantine in wilde duiken. Met veel eigen foutjes werd de laatste set 15-11 prooi voor Zaanstad. 3-2 verlies smaakt toch een stuk minder lekker dan 3-1 winst, een treffende overeenkomst tussen het pils in de kantine en ons eigen douchebier.
Met deze wedstrijd achter de rug staat de teller op 20 punten uit 20 wedstrijden. Er staan nog twee thuiswedstrijden op het programma en dan zit het er dit seizoen weer op. Op 23 maart staat de kraker en tevens Brabantse derby tegen Donki Sjot op de agenda. Aftrap op 19:15 met aansluitend de pubquiz, dus blijf vooral hangen en aanmoedigen!
