Column: Onverschillig je schouders ophalen is onmogelijk! Deel 2

Foto: meierijstad.nieuws.nl

Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.

Onverschillig je schouders ophalen is onmogelijk! Deel 2

Een vorige keer heb ik geschreven over ouderverstoting. Je kunt niet onverschillig staan tegenover dit fenomeen. Het is een enorm drama.

Ouders die een “verstotende invloed”op het kind hebben kunnen psychiatrische problemen hebben. Soms is er sprake van narcisme of borderline-problematiek bij deze ouder.

Toch hoeft dat ook niet altijd het geval te zijn. Sommige mensen hebben niet dit soort aandoeningen, en toch denken ze dat niemand zo veel van hun kind houdt dan zijzelf. Niemand kan het kind zo goed opvoeden en begrijpen als zij, dus de andere ouder is minder capabel (volgens de “verstotende”ouder).

Soms zie je in bestaande relaties al een alliantie tussen de kinderen en één van de ouders ontstaan. Er wordt dan samengespannen tegen de andere ouder. (“Je vader snapt het niet” of “Je moeder is gauw op haar teentjes getrapt”). Dit werkt uiteindelijk hetzelfde, je bereikt  dat de kinderen jóuw kant kiezen bij conflicten, en de andere ouder staat machteloos aan de kant.

Maar nét als bij Ouderverstoting na een scheiding, worden kinderen groot en kunnen die later wel eens beseffen dat ze bespeeld zijn…. En dan kunnen de rollen wel eens omkeren. Voor de in eerste instantie verstoten ouder kan dit een triomfgevoel geven. De haat naar de verstoten ouder is begrijpelijk, maar het blijft toch een drama. Een kind heeft beide ouders nodig en zelfs een matige ouder is beter voor een kind dan een afwezige ouder.

Kinderen kunnen en mogen niet hoeven te kiezen. En soms zeggen de verstotende ouder: het kind wíl helemaal niet naar zijn vader (of moeder). Kinderen zeggen soms bij de ene ouder het een en bij de andere ouder het ander. En als een kind niet naar de andere ouder wil kun je beter uitzoeken hoe het kind en de ouder het contact kunnen herstellen dan “meegaan met de (zogenaamde) wens van het kind”. Het valt vaak niet mee om erachter te komen wat een kind nu eigenlijk echt wil, want ook als je het vraagt is de kans groot dat het kind een inschatting maakt over wat jij wil horen…..

Nellie Timmermans Interpunctie, Smientdonk 2 5467 CA Veghel

www.interpunctie.nl [email protected], tel. 0413-310795 of 06-21 59 24 35

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen