Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.
Spijt van de waarheid……
Mevrouw was woedend geworden en had haar man direct buiten gezet. Wat dacht hij wel niet! Een relatie met een ander aangaan?! Mevrouw had vreselijk gehuild en kon de kinderen niet verbergen dat ze naast boos ook verdrietig was. De arme kleintjes wilden haar troosten… Waarom was mama zo treurig?
Een opwelling
En in een boze opwelling vertelde ze de waarheid. Tenslotte: het wás toch ook zo, hun vader had haar toch laten stikken? Ze had zich altijd voorgenomen rustig te blijven en de kinderen op de eerste plaats te zetten als er een kink in de kabel zou komen. Nu lukte dat dus niet.
Schuldbewust
En hoewel meneer uiterst schuldbewust was, werd hij toch ook boos. Waarom deed ze dat de kinderen aan? Zeggen dat hun vader een ander had. Hij had allang spijt en begreep niet hoe hij zo stom had kunnen zijn. Hij wilde zijn gezin niet kwijt. “Dat had je eerder moeten bedenken”, snauwde mevrouw. En ja, hij vond dat ze gelijk had. Maar hij hield van zijn vrouw, ook al waren er kleine en enkele grotere ergernissen.
Geen grote held meer
De kinderen hadden erg verdrietig gereageerd, want hun wereld viel in duigen. Het veiligste voor hen was hun ouders….. Die veiligheid zou er altijd blijven. Papa had erge dingen gedaan, het was dus allemaal zíjn schuld, vonden ze. De oudste wilde niets meer met hem te maken hebben, ze negeerde papa volledig, terwijl hij voordien haar grote held was.
Niet vrijuit
Het sneed papa door de ziel, maar ook mama werd er niet gelukkig van. Ze begon na verloop van tijd in te zien dat scheiden niet was wat ze wilde, dat ze het haar kinderen niet wilde aandoen, maar zelfs begreep ze wat hem dwars zat. Dat ook zij niet volledig vrijuit ging in de relatieproblemen en dat het beslist niet allemaal zijn fout was. Het was echter niet meer terug te draaien. De kinderen stonden aan haar kant, maar blij was ze er niet mee.
Herstelfase
Ik heb vader geholpen om (niet in details) zijn eigen verhaal te vertellen in het bijzijn van moeder, zodat de kinderen konden zien dat papa en mama weer verder konden met elkaar. Toch bleven de kinderen lange tijd alert, bv. als iemand de stem verhief. Mevrouw had veel spijt van haar boze opwelling om de waarheid te zeggen. Ze had de kinderen geleerd om te kiezen tussen papa en mama en dus in een loyaliteitsprobleem gebracht.
