Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.
Ze hoeven zich toch niet zo aan te stellen
Mevrouw was gescheiden en ze begreep dat dat voor haar kinderen moeilijk was. Zeker in het begin. Na een korte lastige tijd kwam ze een geweldige man tegen, waar ze stapelverliefd op werd.
En als je verliefd bent (verliefdheid wordt vaak gezien als een tijdelijke psychose) kijk je nu eenmaal met andere ogen de wereld in. Alles lijkt mooier, het leven is een feest, je bent volmaakt gelukkig.
Lastig voor kinderen
De kinderen waren zo langzamerhand ook gewend geraakt aan het leven soms bij papa en soms bij mama. Af en toe merkte moeder wel dat het moeilijk voor ze was, dat ze haar misten als ze bij papa waren en ook dat ze papa misten als ze bij moeder waren. Niet vreemd natuurlijk.
Veel beter en liever
Gaandeweg leerden de kinderen ook haar vriend kennen en ze leken hem wel te mogen. Hij was ook zeer zorgzaam en liefdevol voor haar kinderen, iets waar mevrouw heel blij om was. Maar sóms konden de kinderen zo vervelend doen: opmerkingen tegen hem maken waarbij ze duidelijk lieten blijken dat papa veel beter en liever was dan hij…..
En soms ook bij het naar bed gaan: “ik mis papa zo”, terwijl er al maanden niks verkeerd liep. Eigenlijk vond ze het raar dat de kinderen nog steeds ineens hun papa misten. Ze moesten zich niet aanstellen vond ze. Het ging toch allemaal goed?
Tegenstrijdige gevoelens
Ik vroeg mij af waarom deze moeder, die toch overduidelijk een goede, zorgzame en liefdevolle vrouw was, zo koud reageerde. Toen ik daar met haar over sprak zei ze: “het is allemaal zo tegenstrijdig…. Ik wil gelukkig zijn en zij herinneren mij er steeds aan dat ik treurig zou moeten zijn, om het verlies van hun papa. Soms voel ik me zelfs schuldig aan de scheiding en dan word ik weer boos omdat zij me er steeds aan herinneren.”
Mevrouw wist niet dat rouw en verliefdheid tegelijkertijd zo verwarrend kunnen zijn. Verliefdheid maakt gelukkig, en als iemand je herinnert aan het verdriet, dan wil je dat niet horen. Toen ze dat besefte kon ze weer verder zonder zich te ergeren aan haar kinderen.
Samenvattend
Kinderen hebben last van dingen die soms gezien worden als aanstellerij, omdat er niet altijd ruimte is bij een verliefde ouder om dit te kunnen zien.
