Iedere week verschijnt hier een column van de hand van Nellie Timmermans. Nellie heeft een praktijk voor psychosociale hulpverlening. Zij is gespecialiseerd in de complexe problematiek van ‘nieuw-samengestelde gezinnen’, oftewel stiefgezinnen.
Politieagent spelen of de kinderen alles zelf laten bepalen?
Mevrouw had 3 zoons en 1 dochter. Haar vriend had zelf geen kinderen, maar had wel een goede band met 2 van haar zoons. Met één zoon en de dochter ging het wat minder. Vaak was dochter boos op moeder en werd moeder uitgescholden. Dat verdroeg hij niet en hij werd dan boos op zijn stiefdochter. Inmiddels was dat zo vaak gebeurd dat de boosheid van dochter steeds meer op stiefvader gericht was.
Ramen open en een rat binnen
M.b.t. de zoon (23 jaar) ging het ook niet geweldig: de oudste zoon liet vaak de ramen open staan als hij wegging. Tijdens een vakantie van moeder had een raam een week open gestaan, zo hadden de buren geconstateerd. Ook liet zoonlief overal etensresten achter. Hij wist dat zijn moeder dat meestal wel voor hem opruimde. Een keer hadden ze een rat binnen gehad. Stiefvader was woedend geworden, had hem bijna een klap verkocht.
Wie handhaaft de grenzen
Het kan zo gebeuren dat dit soort dingen oplopen in een samengesteld gezin. Ik zeg altijd: de natuurlijke ouder handhaaft de grenzen, de stiefouder heeft nauwelijks slechts een taak op de achtergrond. Maar moeder weigerde om haar kinderen aan te spreken, wilde geen politieagent spelen. Dat kan met allerlei dingen te maken hebben: schuldgevoel over de scheiding, slecht grenzen kunnen aangeven, gebrek aan opvoedkundige vaardigheden.
Loyaliteit van ouders
Elke keer verdedigde moeder haar kinderen t.o.v. stiefvader, totdat hij er genoeg van had. Hij werd zo boos dat hij z’n spullen pakte en naar zijn broer vluchtte. Als ze wilde dat hij terugkwam moest ze maar grenzen aan gaan geven. Het werd hem teveel. Uiteindelijk kwamen ze bij mij terecht, om te voorkomen dat het uit de hand bleef lopen.
Regels handhaven verbetert de betrekkingen
Moeder had het idee dat ze moest ruziemaken met haar zoon, om hem zover te krijgen dat hij zich hield aan de gewenste gedragsregels. Toen ze erachter kwam dat dit niet nodig was, en dat het op een heel andere manier juist heel plezierig beter ging, ging zij grenzen stellen, zowel aan zoon als aan dochter. Zij accepteert niet langer dat zij wordt uitgescholden. De relaties in het gezin zijn sterk verbeterd sindsdien, ook de band tussen kinderen en stiefvader is een beter.
