Een overleden ouder… misschien nog wel meer invloed dan een levende ouder
Als een vader (of moeder) is overleden dan heeft dat een grote invloed op je bonuskind. Een overledene wordt sowieso al vaker op een voetstuk gezet, maar ook als je je van een ouder niet veel herinnert, wil je juist wel weten hoe hij/zij was.
Identiteit
Hoe was de jeugd van de overleden ouder? Wat voor humor had hij/zij? Waar was mama of papa goed in? Zeker ook willen kinderen weten of men op de ouders lijkt. Van de levende ouder kan je dat elke dag meemaken, maar van een overleden ouder is dat een stuk ingewikkelder. Zeker als je de ouder niet zo lang (of misschien niet) gekend hebt.
Herinneringen
Daarom is het voor kinderen ook belangrijk om contact te onderhouden met de familie van de overleden ouder. Ook als de andere ouder hier niet op zit te wachten en de relaties misschien voorbij zijn. Grootouders kunnen soms door een opmerking (dat je hetzelfde doet als jouw ouder toen die klein was) heel veel betekenen. Het gesprek voeren over de overledene, niet zozeer dat je hem of haar mist, maar hoe hij deed, hoe hij was, houdt hem levend. Dat doet een kind goed. Daarom is oude foto’s kijken ook zo weldadig.
Levend houden
En als iemand wordt doodgezwegen (letterlijk) is hij pas echt dood. Je ziet dan soms dat pubers extra gaan puberen, dat ze meer moeite moeten doen om te weten wie ze echt zijn. En de vervelende eigenschappen van de overledene misschien wel uitvergroten, als een soort loyaliteit aan degene die er niet meer is. Kinderen doen veel om hun overleden ouder levend te houden.
Machtsstrijd
In samengestelde gezinnen is de nieuwe “vervanger” (de stief/bonusouder) dan vaak de pineut. Hij/zij kan niets goed doen. Omdat niets of niemand de overleden ouder ooit zou kunnen en mogen vervangen. Gelukkig is het vaak alleen maar een fase en kan het daarna weer goed komen, behalve als er een machtsstrijd ontstaat. Dan wordt het alleen maar erger.
