Mijn vriend heeft last van mijn kinderen
Mevrouw belde voor een afspraak, ontdaan over de mededeling van haar vriend dat hij het lastig vond om met haar kinderen om te gaan. Mevrouw kende haar vriend bijna een jaar, en had in gedachten fantasieën over de toekomst (samen wonen). Voor haar kwam zijn uitspraak als donderslag bij heldere hemel. Ik sprak af met hun beiden. Het was een heel aardig stel, hij was wat gereserveerder dan zij. Hij vertelde dat hij geen kinderen had, en dat hij inderdaad moest wennen aan haar kinderen.
Voorrang
Bij mevrouw kwamen de tranen direct, het deed haar pijn om hem te horen praten over kinderen die haar “zo vaak in beslag” namen en die “meestal voorrang” kregen. Als ouder is het logisch dat de kinderen vóór alles gaan. Maar als je geen kinderen hebt, kun je je tekort gedaan voelen als jouw wensen vaak moeten wijken voor die van de kinderen.
Egoïsme?
Soms zie je dan een egoïstische nieuwe partner, die het niet snapt en het eigenlijk ook niet wíl snappen. Bij deze man zag ik een welwillende houding naar zowel zijn vriendin als haar kinderen, maar hij begreep het heus wel, maar hij wilde erover praten, zodat zij ook zijn standpunt begreep.
Instincten
Voor mevrouw kwam het echter als een mokerslag en voelde zij instinctief de behoefte om haar kinderen nóg meer op de voorgrond te plaatsen. Omdat hij haar angst voelde had hij alsmaar gezwegen. De liefde zat diep bij hun allebei. Mevrouw was bang gedwongen te worden tot een keuze . Natuurlijk was het onmogelijk om niét voor de kinderen te kiezen.
Pijnlijke onderwerpen
In zo’n geval zijn er heus oplossingen. Het gaat erom dat je leert met elkaar te praten over pijnlijke onderwerpen, hoe je elkaar en de kinderen heel kunt laten. Een neutrale, zakelijke toon over mensen en hun gedrag en een eerlijke zachtmoedige en begripvolle houding t.a.v. de emoties.
Na het eerste gesprek (met huiswerk) ging het al direct beter. Hij wist hoe hij de dingen kon zeggen zonder te beschuldigen of aan te vallen. Zij leerde erop te reageren. Af en toe voelde ze zich toch aangevallen, maar ook dat werd steeds beter.
