Soms loop ik gewoon een eindje mee
Ik heb zelden zeer intensieve trajecten met samengestelde gezinnen. Vaak is er op korte termijn wel enige intensiteit nodig, maar omdat het eerste gesprek meestal langer dan een uur (soms wel 2 uur) duurt is er dáármee al het meest intensieve gebeurd. Om alles goed in kaart te brengen (wie invloed heeft op wie bv.) heb je al snel een uur nodig, en dan komen er nog wat interventies en dan ben je al snel 2 uur verder.
Educatieve elementen
Mijn hulp heeft vaak ook een vorm van educatie in zich: als je snapt wat (en waarom) het misgaat kun je vaak een heleboel ellende voorkomen. Men leert enkele kleine eenvoudige vaardigheden en begrijpt de eigen boosheid en andere gevoeligheden en die van je partner beter. Dan ga je er automatisch ook anders mee om.
Een openbaring
Mensen denken vaak dat het gaat om langdurige en ingewikkelde trajecten bij stiefgezinnen en hoewel élke situatie anders is, vindt men het vaak een openbaring hoe (relatief) eenvoudig de oplossing is. En daarmee doe ik niks af aan de lastige emotionele positie van bonusouders en bonuskinderen. Want die is lastig.
Men gelooft het niet
De meeste mensen kunnen het nauwelijks geloven hoe snel een negatieve situatie kan worden omgebogen naar een positieve, en toch is het zo! Na het eerste gesprek volgen er vaak nog wel een of twee gesprekken, maar vaak met een lange interval daartussen. En sommige stellen komen enkele keren per jaar als een soort “onderhoud” waarbij ze moeilijke situaties even doorspreken. Ik wandel dan gewoon een eindje mee.
Het vervolg
Bovendien raad ik mensen vaak aan om een 2e of 3e afspraak enkele maanden op te schuiven met de mogelijkheid om deze te vervroegen als het niet goed gaat. Ik druk hen dan wel op het hart om niet door te modderen, maar die afspraak dan inderdaad te vervroegen, zodat de problemen niet oplopen. Zo nodig kan ook op zaterdagen een consult plaatsvinden.
