Eigenlijk is het minder moeilijk dan wij dachten…..

Hij had al heel lang gezwegen en uiteindelijk was dat natuurlijk niet gelukt. Hij had met moeder gesproken over het gedrag van de zoon, maar zij voelde zich dan zo geroepen haar zoon te verdedigen dat een goed gesprek niet mogelijk was. Dan werd hij uiteindelijk boos op haar zoon, waardoor ze ronduit verschrikkelijke ruzie kregen.

Steeds meer raakten ze elkaar kwijt. Eigenlijk wisten ze af en toe niet meer waarom ze ook al weer bij elkaar waren gekomen.  Zo kwamen ze bij mij.

In 1e instantie leek het vooral te gaan om het gedonder met haar zoon. Daarvoor gaf ik hun bepaald huiswerk mee. Ze begrepen het volkomen en konden dat op zichzelf vrij gemakkelijk doorvoeren. Echter er was al zó veel kapot tussen de twee partners dat zij alsnog besloten er een punt achter te zetten.

Echter ze kwamen toch niet los van elkaar, en besloten er één gesprek met mij aan te wagen. In dat gesprek hielp ik hen in te zien dat ze elkaar vaak pijn hadden gedaan en wel zo frequent en zo ernstig dat daar geen enkele relatie tegen bestand is. Maar ze hadden elkaar niet expres pijn gedaan. Het was pure machteloosheid.

Er zijn uiteindelijk twee gesprekken voor nodig geweest om te herstellen wat tussen hen definitief kapot leek. Daarna hebben ze nog een gesprek met mij gehad, hoe ze ook minder last konden hebben van de buitenwereld. Sommigen begrepen het wel, aan anderen leek het wel alsof ze nog moesten bewijzen dat hun liefde NIET kapot was, dat ze hadden geleerd hoe ze hier constructief over konden praten.  Eigenlijk vonden ze het niet echt moeilijk meer.

Natuurlijk hóef je niks te bewijzen aan de buitenwereld als je dat niet wilt, maar sommige mensen hebben in zo’n geval toch last van de omgeving die er weinig van begrijpt. En ook dat kan lastig zijn.