Hoe leer ik mijn stief/bonuskinderen verdragen?
Ze was een relatie begonnen met een man die drie kinderen had. Zij had zelf ook een dochter. Ze had niet voorzien dat de relatie met haar stiefkinderen zo ingewikkeld kon zijn.
Kinderen die voor de helft van de tijd in hún huis waren, die heel anders waren dan haar dochter.
Geknapt
Helemáál teleurgesteld was ze toen haar stiefkinderen niet eens naar hem informeerden toen hij in het ziekenhuis lag. Hij had ernstige klachten, maar hun moeder leek dat niet te interesseren en zijn eigen kinderen evenmin. Tot dat moment had ze de kinderen van hem kunnen verdragen, maar hierna was er iets geknapt.
Dit is toch niet te accepteren?
Zijn kinderen waren 11, 13 en 15 jaar, dan verwacht je toch dat ze naar het ziekenhuis gaan om hun zieke vader te bezoeken. En wat ze nog erger vond: hun zieke vader accepteerde het dat hij zijn kinderen niet gezien had. Sterker nog: hij verdedigde hen als ze erover mopperde. Ze vroeg zich af hoe ze met deze kinderen verder moest. Ze besefte dat ze de kinderen nog jaren moest dulden en dat nog veel voor deze kinderen moest zorgen. Hoe dan?
Hoe moet ik verder? Kan ik dat nog wel?
En dat hun vader niet begreep dat ze het helemaal met zijn kinderen gehad had. Hoe moest ze zo met hem verder?? Ze wilde persé een gesprek met mij alleen, wilde vader nog wat rust gunnen. Hij was nog herstellende en ze hield tenslotte van deze man.
Ommekeer
Na een gesprek met mevrouw alleen en het eerste gesprek met hen samen kwam er een ommekeer in hun aanpak. De communicatie werd daarmee wat losgekoppeld (bij beiden) van de emotie. Dat gaf duidelijkheid en direct al meer rust. Daarna heb ik nog twee gesprekken gehad met hen, gedurende een jaar tijd in totaal. Ze hebben allebei geleerd hoe automatisch men “partij kiest” voor de eigen kinderen en geleerd beter hierover te communiceren, zonder zich mee te laten slepen in de emotie.
Enkele weken geleden kwam ik hen tegen. De hulpverlening was inmiddels enkele jaren geleden. Ze waren nog steeds heel gelukkig met elkaar. Het kan dus, ook als het moeilijk is.
