Perfectionisme is een lastige eigenschap bij stiefouderschap

Ook kinderen kunnen last hebben van perfectionisme, zowel van hun eigen perfectionisme als dat van de ouder(s) en stiefouder(s). Als een kind van zichzelf zo in elkaar zit is het belangrijk de eisen aan zo’n kind wat lager te houden dan je in het algemeen zou doen.

Zeker omdat nervositeit het perfectionisme aanwakkert.

Maar zeker kunnen stiefouders ook een dergelijke levenshouding hebben, gewoon omdat ze nu eenmaal zo zijn! En dat wil ik zeker niet veroordelen, maar ook hierbij is het belangrijk om milder naar jezelf te kijken. Door milder voor jezelf te zijn word je automatisch ook milder naar de ander (de partner, de eigen kinderen, maar ook naar de bonuskids).

Want de meeste kinderen doen niet expres vervelend naar de stiefouder, ook al denkt men dat nogal eens. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar de meeste kinderen willen een gezellige sfeer in huis, dus ook een goede band met de bonusouder. Ook daar vanuit gaan, ook benoemen dat je daar van uitgaat is belangrijk. Want kinderen beseffen niet altijd dat  hun eigen (mogelijk lastige) gedrag, iets oproept bij de ander (bv. gemopper).

Wanneer je benoemt, dat je beseft dat ze niet expres hun schoenen laten slingeren, zullen ze geneigd zijn ze eerder op te ruimen. Aangeven dat jij er last van hebt, en dat je het alleen  dáárom vraagt maakt het allemaal wat vriendelijker.

Perfecte mensen hebben zichzelf ook niet gemaakt. Perfecte stiefouder vragen teveel van de kinderen en vaak ook van hun partner, maar zeker ook van zichzelf. Steeds voelen zij zich schuldig als ze een  uitglijder maken, terwijl een milde blik veel beter werkt dan schuldgevoelens.