Verbitterde moeder na scheiding
Lees vooraf ook het vorige artikel over samengestelde gezinnen : invloed van de natuurlijke moeder
Vaak wordt een moeder het zeer kwalijk genomen als zij in haar houding negatief is over de scheiding, de vader van de kinderen en diens mogelijke vriendin. Het is ook echt niet goed voor kinderen, en je mag zoiets zeker nooit BEWUST doen. Maar als je je als verlaten moeder nu eenmaal ellendig vóelt???
In het vorige artikel schreef ik over een dochter die daarom koos voor haar moeder. Kinderen kiezen in zo’n geval vaker op deze manier. En inderdaad zijn sommige moeders (overigens ook sommige vaders) ter kwader trouw en is het pure manipulatie en egoïsme. Maar soms is het ook iets heel anders, waardoor men niet kán.
In dit geval moest moeder geholpen worden om weer echt móeder te kunnen zijn en daarmee het belang van het kind voorop te stellen. Kritiek doet dan geen goed, zorgt vaak voor nog meer verbittering. Natuurlijk mag ze verdriet hebben, maar verbittering maakt haar eigen leven en dat van haar kind kapot.
Verbittering is vastgezet verdriet. Het verdriet moet weer stromen, men dient te leren rouwen over datgene wat niet meer terug zal komen. Pas daarna komt er ruimte voor een nieuw leven met perspectief. Daar wordt iederéén gelukkiger van.
In dit geval kon ik moeder met enkele gesprekken helpen om eerst boos te zijn om het onrecht wat haar was aangedaan, en daarna inderdaad te rouwen en te huilen. De dochter liet mij zeer opgelucht weten dat ze merkte dat moeder haar leven weer invulling gaf, en dat ze ook niet meer zeurde over vader. Daardoor kon ze ook meer genieten van het contact met haar moeder.
Eind goed…. Al goed.
