Wanneer je
problemen hebt in een samengesteld gezin, en je elkaar regelmatig ernstig op de
tenen staat en kwetst omdat de ander kritiek heeft op jouw kind, of op jouw
manier van opvoeden dóet dat wat met je. De eerste keren doet het flink pijn
maar op den duur word je misschien wel gevoelloos. Maar gevoelloosheid op het
ene gebied, doet ook wat met het gevoel op andere gebieden.
De liefde
dooft uit
Zo hoor ik
regelmatig: ik denk dat we te laat zijn,
het gevoel is er niet meer…. En soms is het inderdaad te laat, maar láng
niet altijd. Vaker niét dan wel, gelukkig. Maar lang wachten met hulp vragen is
nooit handig, zéker in een samengesteld gezin. Er is vaak nog zó veel mogelijk!
Gevoel kan
terugkomen
Als niet alles
kapot is, kan het gevoel wel degelijk terugkomen. De verliefdheid van het
eerste uur misschien niet, maar laten we eerlijk zijn…. Bij wie blijft die
eeuwig? Zien dat de ander moeite doet, bevestigen dat de ander zijn best doet,
dat geeft positieve gevoelens.
Maar dat kan
natuurlijk niet als men zich blijft storen aan elkaars gedrag.
Loyaliteit
Daarom is het
belangrijk dat je de typische problemen van samengestelde gezinnen leert
aanpakken. Dat je leert zien hoe
loyaliteit bij kinderen (maar ook bij ouders) werkt. Hoe je relatie vergiftigd
is geraakt door de kritiek op jouw kind, of op jouw manier van opvoeden.
Kussentjes
Mag je dan
geen kritiek meer hebben? Mag je je dan nergens meer aan storen? Moet je altijd
dezelfde opvattingen hebben? Nee hoor. Kritiek doet pijn, en daarom zeg ik:
kussentjes neerleggen. In acht nemen dat je de ander mogelijk pijn doet, dat je
hem op de ziel gaat staan en tóch je mening geven. Dat getuigt van liefde.
Daarom is het
áltijd belangrijk om de “typisch stiefgezinnenproblematiek” te betrekken in het
geheel. Maar….wacht niet te lang!